Ağa Şiiri - Halil İbrahim Gemici

Bir ağa vardı bizim köyde, sinir hastası, gözleri çakmak çakmak,
Çok öfkelendiği zaman, isterdi köylülerin gözlerini oymak.

Bazen sinir krizi gelirdi ona, dolanırdı, fırlardı yerinden,
Hele bir başkaldıran olsun, durulmazdı lamıciminden.

Almış bütün toprakları, çalıştırır hiç acımadan milleti,
Doymak da bilmez ki, bırakmaz yakasını oburluk illeti.

Hala da toprak arar, durur, şikayet eder,
Kendisine boyun eğilmesini çok mu çok sever.

Bir gün aramız bozuldu, takıştık yine bununla,
Baş belası bir kızı var ki, hiç edep arama.

Bunun kızı gelmiş, etmiş hep talan benim topraklarımı,
Bilmiyorum garezinden mi yapıyor, tüm bu yaptıklarını.

Baktım böyle olmayacak çıkayım dedim ağanın yanına,
Anlatayım derdimi, yoksa olacak hep zararımıza.

Çıktım yanına, baktım keyfi yerinde adamın,
Nargilesini çekip, varmış keyfine dünyanın.

Beni kapıda görünce büsbütün keyfi kaçtı,
Girerken verdiğim selamımı bile almadı.

''Ne var lan? '' diye bağırdı önce bana,
''Yetmiyor mu, yine mi istiyorsun para.''

''Ne parası? '' dedim, ''Benim derdim başka'',
Anlattım tüm olanları, ayrıntılarıyla ilk başta.

Sözlerimi duyunca birden köpürdü,
''Kızıma iftira atma.'' deyip durdu dürzü.

Kızını göremedim, herhalde gezmeye çıkmış kasabaya,
Oralarda da düşmese bari diye iç geçirdim bir belaya.

Güzel konuşmayı denedim bizim ağayla:
-Bu ikimizin de zararına olacak, en iyisi sen şu kızı azarla.

Hala inanmam deyip duruyordu benimki,
Biraz daha anlatınca iyice sinirlendi.

Yakamı tuttu bağırdı, kes sesini diye,
''İki paralık ederim.'' dedi, seni tüm köylüye.

Bir de yumruk çaktı yüzümün tam ortasına,
''Allah! '' deyip yerde buldum kendimi o anda.

''Hiç mi utanma yok sende? '' diye bağırdım orada,
''Bana bak alırım toprağını elinden sakın şımarma.''

''Alırsan al.'' dedim, ''Bir almadığın o kaldı zaten,
Artık tüm köylü tiksiniyor, anlamaz mısın senden.''

''Onlar kim lan, insan mısınız siz? '' dedi,
''Ben olmasam ekmek bulamazlar, tiksinmek hadlerine mi? ''

''Sen onu bırak da, yanındaki toprakta çalışan kızdan haber ver,
Ağamın selamı var de, bir de benim yerime onu seviver.''

''Yazıklar olsun sana, demek bu kadar alçaldın ağa,
Kötü gözle bakıyorsun kızın yaşındaki çocuğa.''

Bu laflardan sonra, ağa iyice sinirlendi,
Sonra söylediği laflar beni iyice bitirdi.

''Senin toprağın gitti oğlum, çok gittin zıttıma,
Bundan sonra da karşıma sakın ola ki çıkma.''

''Tamam, o zaman ben de başka köye giderim,
Yanıma da, o sevimli kızcağızı da eklerim.''

''Alırsan al ulan, bana kız kalmadı sanki,
Bulurum elbet yine, sevimli birisini.''

Kapıdan büyük bir üzüntüyle yüzüm kan içinde çıktım,
Artık hiç kalmadı buralarda ne toprağım, ne de malım.