Ağ-aç Şiiri - Suna Onur

düzde bitmiş, küçük kederli ağaç,
uzağında ufuğun ruhu tarumar,
zülüfleri yolunmuş elleriyle açlığın
köklerinde yeşil har...

bir taş yatar dibinde çırılçıplak,
durgun gövdesiyle büyütür esrik bir gölge,
ve ağaç onun için yaşar.

titreyen akşamla erir güneş,
mevsimler hasreti seçer...

sıkışıp kalır kendine dallar,
her lahza yaralı,
dün, yarınlar, bugün olmadı oralı...

söktüler taşı yerinden,
kökler kesildi,
meyvelerden damlarken hicran,
her yaprak bir demde kaldı.

(ankara/199)