Afitab Şiiri - Abdulkadir Karademir

Burası zifiri karanlık  ıssız bir çöl  .
Aşkından  alıyor  aydınlığını
Yaşıyor baharı  gözlerinin ışıltısında
Çisil çisil yağmur eşiğinde ormanlaşıyor etraf
Dudaklarından süzülen cümleler şelale oluyor
Kaynağını kokundan alan Rüzgar esiyor
Etrafta ceylanlar cirit atıyor yüreğine sevinç dolunca
kuş cıvıltıları en huzurlu musiki ezgisinde ötüyor.

Afitab
Gülüşün cennetin fragmanı gibi eşsiz.

Ne zaman bir hüzün kaplasa kalbini
Ceylanlar birer birer ölmeye başlıyor
Şelale akıntısını durduruyor ağaçlar küsüyor azar azar
Kıyameti andırır gibi çölleşmeye başlıyor burası
Kara bulutlar değince sevinçlerine.

Afitab
 gülüşün cennetin fragmanı gibi eşsiz.

seni hayatımda bir kere gördüm. Ondan sonra her zaman baktım ve kimsenin his edemediklerini yaşadım.
Gözlerim gözlerine ilk karşılaşmamız da utangaçlık eşiğinde değdi ardından hep ben  takılı kaldım Reyhan