Affet beni İstanbul
Beyaz camdan vurulduğum, asi, bohem dul
Başka şehirlerle bozdum gözlerimin bekaretini
Başka şehirlere soluk verdim
Öpmeden Üsküdar’ın nefesini
Affet beni İstanbul
Sana yabancı garlardı terk ettiklerim kabul
Haydarpaşa’daki gibi bırakmadım kimsenin elini
Saplanmadı rayların yüreğime
Söküp aldığımda oğlunun yüreğini
Affet beni İstanbul
Damarlarına astığın köprüde bir meçhul
Eminönü’nün kalabalığında kaybettirdim Tanrıya izimi
Seni suç ortağı yaptım firarıma
Boğazın derinlerine gömdüm son sözümü
Affet beni İstanbul
Affet ki yeniden doğabilsin bu kul
Kayıt Tarihi : 5.4.2006 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)