Adnan Çakır Şiirleri - Şair Adnan Çakır

Geceler ne benim ne de senin şimdi.
Geceler hasretimin geceleri,yalınayak,çırılçıplak.
Beni alıyor sensizliğin derinliklerine gömüyor usulca.
Seni anlamakla yaşamak arasında sırıtıyor tenim.
Belki ben anlıyamıyorum sensiz geçen gecelerimi.
Belkide resmindeki kirpiklerin kanatıyor ruhumu.

Kaderin dizi dibinde otururken
Ayağımın kenarıyla bir kenara attığım,
Kimbilir bu kaçıncı hayatım.
Yaşamın katkılarıyla oynarken,
Zamanın yazdığı en uzun tiratımı bir nefeste attım.
Esas oğlanlar arasında uşaktı yazdıklarım.

Sevginin var ettiği gecelerde
Tenimi yakan aşk yangınlarıyla kül oluyorum
Aydınlıklarda yanımda olmayan senin acıların,
Gecelerimde ağlamaklarımla başbaşa kalıyor.
Gündüzlerin veremediğini, gecelerim veriyor bana.
Gözlerimi yumsam seni içime getiriyorlar.

Gücenmeler zamana karşı renksiz bir tablo gibi,
Gökyüzünün tenine değmiş ıslak bedenler.
Bilinen zamanda kirpiklerde coşuyor çağlayanlar.
Gölgeler oyun oynuyor,duvarlarda sessiz çığlıklar.
Gülün dikeninin batarken akıttığı kan avuçlarımda.
Bir yanda Sivrilmiş kalemler serenatları,

Yağmur diye sana sevgilerimi indirsem gökyüzünden
Delicesine;
Fırtına diye sana ihtiraslarımı taşısam
Kükrercesine;
Gül demetleri yerine gülücüklerimi yığsam önüne
Dünyalarca;

Sevdayı hep başka yüreklerde aradık.
Gölgelerin oyununa kanıp,görmezden geldik birbirimizi.
Bir başka kolların süslü aldatmacalarında patladık volkan gibi.
Sonsuz bir yola girdik bazen,
Yalınayak yürüdük bitmeyen kilometreleri.
Ulaşılmaz geceleri yaşadık rüyalarda.

An gelir,Gözler konuşur dil yerine.
Yürek susar;
Ten, bir çağlayan olur akar gönüllere.
İşte o,en yürekli olunan anda,
Sevdalar karışır bulutlara.
Hasretin ayak sesleri duyulur akşamın kızıllığında.

Duydum ki,
İstanbul hasret çekerken susuzluğa,
Anılar kaybolmuş gözlerinden akan çağlayanlarda.
Ellerin ararken sevda yollarını,
Dudaklarından dökülmüş gönül yaraları.
Ateş olmuş,

Ne zaman yağmur yağsa İstanbulda,
Sana susuzluğumu hatırlatır.
O zaman Gözyaşlarımı bardaklarda içerim.

Ne zaman yağmur yağsa İstanbulda,
Hep sende olduğumu söyler bana.

Yıldızlar gecenin karanlığını emerken,
Gözlerimiz çiğ tanelerinde yıkanıyor.
İmkansızlığa inat yüceliyor sevgimiz.
Yüceldikçe yazılıyoruz yaralı yüreğimizin gözbebeklerine.
Nemli satırlardaki yorgun sözcükler şahit oluyor
imkansız sevdamıza.