Adnan Azar Şiirleri - Şair Adnan Azar

Biliyor musun giderek azalıyoruz böyle
sen bir susuşa doğru kırılarak
ben senin susuşunun ardında
nereye gitsek orada olmuyoruz
biliyor musun giderek azalıyor muyuz böyle

hani kuşlar kaldıracak
yangınlar üfürecekti yel
uykusuzluklar büyüyecekti hani

nerde büyük ağartı
nerde yel

saçlarımı erken rüzgarlarla dağıttım
alnımdaki lekeler eylül ıslıklarından
yüzüm kör bir aydınlıkta nedensiz şimdi
yani nedensizim, yani yolum uzun, gün kısa

alıştım, artık çiçeklerle deniyorum kendimi

şiir sürer, kalbin ölümlüdür çünkü
an'lar ölümlüdür, ölümdür

dönüp seni bulan sesin, sesler
ölümdür
sis çanı, çanlar, ıslanmış

Nasıl eskiyim nasıl eskiyim
ince bıçaklar gezdiriyorum yedeğimde.

Bana eksiklerden söz etme
işte şu deniz şu yürüdüğüm fırtına
bak nasıl taşırıyor günleri

seni anımsayıp yazdığım şiirleri
eline aldığında bilerek oku
sana yazdığım her maktubu
sıkılma sevdiğim gülerek oku
acı sözler söylersem satırlarımda
sana kızdığımın anlamıdır bilerek oku

Bulutları yer değiştirirken. Yağmuru, daha yağmadan. Şehrimizi gitmeden. Gelecek
mektupları, henüz yazılmadan. Mesafeleri tüketmeden. Sabahı, geceden. Gölgeyi,
bizimle yer değiştirmeden. Doğmadan, eprimeden, ağıp gitmeden. Ölmeden.
Yıldızları, kaymadan. Bakmayı uzakken, yasakken. Yok’u, yok iken.

Bir muştu gibi iniyor gün
aydınlık ve anlaşılır
bir çocuk saflığıyla
bir gülüş gibi
terli çarşaflara sıkıntılara
geceden kalma karanlıklara

Karanlığı soruyordun!
Çocukluğumu, yeniyetmeliğimi bilebilecek misin?
Bir kader-kısmet kutun oldu mu hiç senin?
Plastik saatler, zıpzıp toplar içeren bir kutunun
sevincini taşıyabilir miydin bu gecenin içine?
Durmadan genişleyen sessizliğinin neresindesin?

fırat'a

günler yanlış zaman kısa ben gittikçe yalnızım
kalksam trenler istasyonlar eskişehir ankara
sabah gri bir gök ben adıma yanlışım