Adını Anmak Şiiri - Seyrani Göl

Adını anmak…
sanki taş yutmak gibi.
Boğazımda bir düğüm,
göğsümde
kabaran bir anılar denizi.

Bir zamanlar
tek hecesiyle gülümsetirdi beni;
şimdi
aynı heceyle
içim sızlıyor sessizce.

Söylesem,
duyamazsın.
Sussam,
kurtulamam.
Adın;
neye dokunsam
onda kalıyor.

Bir şarkıya denk gelir bazen,
bir kitapta geçer göz ucuyla,
bir rüyanın kıyısından
adın süzülür içime
ve ben
her seferinde
yeniden başlıyorum
seni unutmaya.

Unutmak…
öyle kolay ki sadece kelime olarak.
Oysa ben,
bir heceyi silmek için
kaç gece
kendimden geçtim,
adını içimden sökemedim.

Adını anmak bile
artık
yanmak demek benim için.
Ve ben,
en çok
susarak seni seviyorum.
S.GÖL