Adını Anlatmadan Şiiri - Seyrani Göl

Adını anlatmadan
sana dair ne çok şey söylüyorum aslında...
bir bakışta,
bir susuşta,
bir ağrının en içli yerinde
hep sen varsın.

Geceleri kendimden geçerken
dudaklarımda değil,
gözlerimde
senin adının yankısı...
kimse duymuyor,
ama ben biliyorum
o yankının hangi taşları yerinden oynattığını.

Senin olmadığın bir dünyada
hala seni anlatmak
bir çelişki gibi görünse de
aslında bu,
yaşamakla ölmek arasındaki
ince bir ipte yürümek gibi.

Ne adını söyleyebiliyorum
ne adını silebiliyorum.
Sadece yaşıyorum,
adınla şekil değiştiren
bir gölge gibi...
bazen düşümde bir çocuk gülüşü,
bazen içimde
yetişkin bir hüzün.

Anlatmadan sevmenin
kutsal bir yük olduğunu öğrendim.
Ve şimdi biliyorum:
Adını söylemek bile
senin yokluğuna
ihanet gibi.

O yüzden
susuyorum.
Ama susuşumun içinde
öyle derin bir "sen" var ki,
sadece ben duysam da
yetiyor bazı gecelere.
S.GÖL