AdımSızım-SON Şiiri - Erol Dal

Adımsızım; Kuş bakışlarında seyrediyorum.
Şehir sakin akıyor yatağında
Su sessiz yaşıyor, üryan bedenleri arındırmakla meşgul.
İşi gücü bıraktım.
Mezarlığa karşı bir ev tuttum.

Kuşbakışı seyrediyorum artık, uçsuz kadehlerdeki dudakları.
Ateşe köz atan demirci yakmıyor közünden sigarasını
Yama olmuş körükten gelen nefes yetiyor ona.
Keskinlik, kaderi olan demire de.
Şuh kadın sesleri çınlıyor kanımda.
Kaybolmuş hayalleri
Beliriyor aniden,
Mezarlığa yakın oturmaktan bu yüzden hoşlanıyorum
Şuh yaşamların, tuş nidalarını duyuyorum.
Adımsız kuşlarıda.

Ürperti, canımı acıtan yönsüz kelime
Sessizliğin kardeşi.

Kuş gitti.
Bakışlarında belirdi giz.
Şehir, nehir ile değişti yatakları.
Kadehler sis dolu, mekânda hissizlik matemi.
.
Şuh çekiliyor, gözyaşı biriktirmek için.
Bende gidiyorum artık,
Adımsız şiirlerin yıkıntılarına.

Kalan
Ürperti ve sessizlik.
Onlar da alışırlar
Nasılsa.