Adile Arın Şiirleri - Şair Adile Arın

Kapkara bir gece sancılı
Kükredi gök, yarıldı yer
Yerler hep tarumar
İnsanlar feryat figan.
Kıyamet miydi kopan
Enkazda kalan, sokağa fırlayan

Hava soğuk, yürekte acı
Hangisi daha çok üşütür
Güneş açar gün ısınır
Donan yürekleri ne ısıtır.
İnce ince ağlarken bulutlar
Acısıyla sızlar yürekler

Hava soğuk, yürekte acı
Hangisi daha çok üşütür
Güneş açar gün ısınır
Donan yürekleri ne ısıtır.
İnce ince ağlarken bulutlar
Acısıyla sızlar yürekler

Hasret çok ağır
Özlem ok gibi sinemde
Ayrılık yaman eser
Burukluk var gönlümde.
Bakarsın göremez
Yanarsın tütemez

Yıllardır gurbette
Hep uzaktayım sandım
Asıl uzaklığı ben
Senden sonra öğrendim.
Yanımdayken bile
Dayanamazdım yokluğuna Yokluğu görecekmişim

Aylar gelir, mevsimler geçer
Yapraklar düşer, ömür biter
Lakin içimizde yanan kor
Körüklenerek tüter, tüter.
Mevsimler mi geçip giden
Hayatlar mı tükenen

Beytindeyim yarab
Sen bizleri afeyle
Bize rahmetinle muamele et
Sonumuz olmasın harap. Heryandan gelen insanlar
Ayrı olsa da lisanlar
Zikirler bir dualar bir

Gökyüzünde süzülen güneştesin
Yerde açan çiçektesin
Yeni doğan bebek kokusunda
Öten bülbül sesindesin. Geçen günlerin geçmez sızısında
Yağan yağmurun mis kokusundasın.
Bir çocuğun masumluğunda

Geçecek bugünler
Çok sancılı olsa da
Kalanlar yaşasa da
Gülemez artık yüzler.
Geçen güzel günlerin
Hayali bile zor artık

Mevsimleri, yılları, ayları
Takvimdeki sayfaları
Bir bir bitirdim
Yazdım hasret defterine.
Yokluğuna ekledim
Gelemezsin bekledim