Adı Zeynepmiş Şiiri - Ercan Teke

İstanbul Kadıköyde sahilde,
Eminönü rıhtımının hemen önünde,
Küçük esmer bir kız,
On bilemedin onbirinde.
Adı Zeynepmiş,
Kocaman bir kutu mendil,küçücük ellerinde,
Ayakları yalınayak,
Eski,solmuş,yırtık yamalı bir elbise,
minicik bedeninde.
Kuru bir ayaz var malum mevsim zemheri,
Sapsarı geçmiş o masum,o gülyüzlü benzi.
Titriyor...
Belliki üşüyor yavrucak,
Babadan yoksunmuş,anası yatalak,
Altı kardeşine bakıyormuş,
Tanesi on kuruştan mendil satarak.
Okul yüzü hiç görmemiş,
Annesi öğretmeniymiş,okumayı bilmesede
Hiç gülmemiş ömründe.
Birşeylerin özlemi var,dolu dolu gözlerinde,
Sanki hüzün,
Sanki isyan patlayacak zoraki gülümseyişinde...
İstanbul Kadıköyde sahilde,
Eminönü rıhtımının hemen önünde,
Küçük esmer bir kız,
On bilemedin, onbirinde.
Adı Zeynepmiş,
Bir kutu kağıt mendil,küçücük ellerinde.
Gözleri yaşlı,boynu bükük,
Gözyaşlarını silemiyor,sermayesi mendillerle.
Açlığa göğüs germiş,
Yokluğa savaş açmış,minicik yüreğinde.
Gururlu,
Yapayalnız,savunmasız,korumasız,
Acımasız gecelerde.
Belkide bir lokma ekmek yok midesinde,
Açmısın diye sorsan utanacak,yere bakacak,
Kaldır yerden başını kaldır yavrucak,
Gözlerime bak,
Bu ülkede enson kişisin sen utanacak.
İstanbul Kadıköyde sahilde,
Eminönü rıhtımının hemen önünde,
Küçük esmer bir kız,
On bilemedin onbirinde,
Adı Zeynepmiş,
Yapayalnız,korunmasız,savunmasız,
mendil satıyor gecelerin içinde
İstanbul Kadıköyde sahilde...