Adı Yoktu Gidişin

Gidişin Adı Yok

Gidişin adı yoktu, bizim lügatımızda .
Acı da olsa öğrendim, hain yâr.

Ve ben, giderim ...
sesim çıkmadan,
sessizliğin canımı yakmadan,
yokluğunun yüreğimi sökmesine fırsat vermeden.
Hatta ellerin, tenin, sesin bende tükenmeden,
gözlerim bana ihanet etmeden...
Giderim, öylece, sessiz, öksüz yanımla yâr.

Yetinmeyi bilir misin yâr?
İşte, bir tek yüreğini saklarım. Hem de
kalbimin en saklı köşesinde. Yetinmeliyim bununla bile yâr...
Hiç bıkmadan, isyan etmeden, yollarımı, aklım ile ayırmadan,
içimdeki sevgin bitmeden, sensizlik iliklerime dolmadan...
Giderim, öylece yâr, giderim.

Ah yâr, huysuz yâr.
Hani, anılar içimi sızlatmadan,
kokun odamdan silinmeden,
sevgin beni terk etmeden,
yokluğun yollara düşüp yolumdan çevirmeden,
sevdan benliğimi ateşe verip, dumanında kaybolmadan...
Giderim... Çaresiz yanım ile, yüreğimden fersah fersah uzaklara işte.
Kıyamam sana. Kıyamam yâr.

Ve ben yâr...
Sensizliğe fermanlar yazıp,
simsiyah idam sehpalarını yıkıp,
müebbeti, mahpusluğu tarihten silip...
Sensizliği tesbih misali çekip...
Çeker giderim, sensiz yanım ile yâr.

Ah yâr, zalım yâr...
Aşk diye yaşattığın bu zulme direnmeden, öfkelenmeden,
kırmadan, dökmeden,
yüreğimden vuslatı sökmeden,
içimdeki seni yitirmeden...
Giderim, masum, acıyan yanım ile yâr.

Ah yâr, vefasız yâr...
Sesini bir ezgi misali, bir nota, bir name diye saklayıp,
dilimde ismini zikir diye tekrarlayıp,
sevgini tarih diye ezberleyip...
Giderim, mevsimlerin unuttuğu köşelerime yâr.

Alışkınım işte gitmelere yâr...
Aklımı kaybetmeden,
yüreğimi sökmeden,
hafızamdaki halini silmeden...
Giderim, sigaramın dumanında yaktığım hayalinle yâr.

Giderim işte, giderim yâr...
Kazanmayı istesem de,
kaybettiğim sevgimle.
Gitmeli, sürgün yediğim yüreğimle gitmeli, insafsız yâr...

İşte, olmadı yâr... Olmadı.
Yüreğim bu ezaya, bu zulme, bu acıya dayanamadı.
Gidişinin adı yoktu yâr... Yoktu..!