Adı Yoktu Bu Gidişinin Şiiri - Burhan Güler

“Adı Yoktu Bu Gidişin”

bir sabah eksildim
adı yoktu gidişinin
sadece sandalye soğumuştu masada

pencerede unutulmuş bir bakış gibi
duruyor şimdi günler
kim bilir kaç kişi daha
böyle sessiz dağılır içinden

ben konuşmamayı öğrendim
çünkü sözcükler,
en çok dönenin elinde kirlenir

yine de
bir parça ışık kalıyor her seferinde
tam düşerken yakalayan
o eski sabırdan belki

ve ben hâlâ
bir vefasızlığın içinden
sana iyi olmayı diliyorum

Burhan GÜLER