Adı...yaşamak Şiiri - Mehmet Necip Özmen

Herkes ölümle yüzleşmek ister

Ölüm oysa
İki sopa arası kadar sık trampetin
Ve bildiğimiz yüzü kadar
Alabildiğince asık
Dıngırdar

Demeli ki
Doğumla ölümün arası
Varsın bir gün gibi olsun
Öylesine sayın
Değil mi yaşam
Yani en kısası
Bir sabah / Bir akşam
O bile beşerî bir görgü
Bitirilmez uzunlukta bir örgü
Uzak bildiğimiz gezegenler kadar uzak
Döndükçe sırtını ışığa
Ve her dirhem ışıktan uzaklaşarak
Her yanı karanlık
her yanı bıngır bıngır kaynasa bile tuzak
Sade baharla mı mutlu yaşamak
Güzü kışı yok sayarak

Bebekken attığımız kahkahalardan başlayarak
Yaşamak
Yahu boş ver - demeden hiçbir şeye
Hiç bir şeye - boş vermeden
Dolu dolu şeylerle
İnsan gibi yaşamak

25 haziran 2009 Denizli