Adı Tahsin'di Şiiri - Necdet Uçan

gülümserdi hep, takılırdı, ama ciddiydi de
aynı yurtta kalır, ayni yemekhanede yerdik
zebellah gibiydi, iri kıyım, ama narin
nevi şahsına münhasır.

çok konuşmaz, vara yoğa
bakışlarıyla anlatırdı daha çok
kortejde en öndeydi, söylevde de
iri vücuduna rağmen dengeliydi, zıpkın gibi

sevecendi
çocuk ruhlu ama coşkulu
alçak gönüllüydü, upuzun boyunun aksine
ve inançlı ve kararlı.

edebiyatta okuyordu, Karadenizliydi
şivesinden tanırdı herkes onu
şair olacaktı, belki yazar veya muallim
beğenmeyecekti muhtemelen yazdıklarımızı

kaybolmuştu birden, yok olmuştu
sıkıyönetim dönemiydi,
darbeyi takip eden yıllar
aklımıza gelen, başına gelmişti ne yazık ki

hoşça kal bile diyemeden
hal hatır soramadan
binemeden imamın kayığına
gitti Tahsin sonsuzluğa
bir daha hiç göremeden, vedalaşamadan.

Haziran 2013 Balıkesir