Adı Süleyman'dı Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

ADI, SÜLEYMAN’DI

Ormanın ıslığı yıkayıp arıtırken öyküsünü,
Sırtında yamçi gocuğu ile öylece dururdu
Dağlıydı Süleyman hangi dağdan indiği beli olmayan
Sıska bacakları üzerinde yaylanarak yürürdü.

Ve bir coşkuya katık ederek sevdasını,
Narasıyla bir zeybeğin,
Kollarını kartal kanadı ikiye açarak
Köy meydanında dizini yere vurdu.

Dili peltekti dönemezdi, bazen,
Tutulurdu, anlatmak istediğinde yüreğini.
Gönlü bir dağ çiçeğine vuruldu,
Sulamak üzere gençliğini…

Yalnızlık yol arkadaşı oldu yaptıklarından
Bir şairin çatılmış alnı, iki kaş arasından.
Acı ile sararken tütününü,
Bir çoban türküsü tüttürürdü, yüreği ile yıldızlara,
Ve kirpikleri ansızın dolardı…

Hep dağ çiçeğini aradı durdu,
Yoklayarak her kayanın dibini
Elini bağrına vurarak dar patika yollarda
İncinmesin diye sevdiğinin ayak bileği
Bastığı yerleri alnıyla öptü.

Ve vurup abasını sırtına, bir yol tutturdu
Geriye dönüşü olmadı Süleyman’ın sanından gayrı.
Adını koyduğunda bir nam gibi adımlarına
Küfür etmesin diye sıfatına çarığı…

Delikanlıydı Süleyman, delikanlılık saydı
Silahıyla sabrını beline dolmasını
Kabzası yakarken avuçlarını
Hiç kullanmadı namlu ağzını
Yatağı ise küften bir otel odasıydı.

Adı Süleyman’dı, soyadı çoban
Kendinden gayrı kütüğünde kayıtlı olan
İnkâra vurduğunda kendini sevdiğinin bakışlarında
Kaybolmadı hiçbir zaman,
Büyük kentlerin o taştan ormanlarında…
AYHAN SAIOĞLU
12 2 2003