Adı Pamuktu... Şiiri - I Can

Adı Pamuktu...

aslında hiç farketmemiştim o'nu..
anne olmuş..dokuz bebekli anne..
bizim sitenin karşısında çöp konteynırına yakın
bir ağaç kovuğunun altına saklamış yavrularını..
karşı ki sitenin bekçisi
ilkokula giden kızları ile birlikte geldi, söyledi....
deli etti bu fikir beni.. ağaç kovuğuna indi..
tek tek eline alıp, gösterdi....
cins cins bebekler...hepsi de çok şekerler...
pofuduk pofuduk, ama bir tanesi hepsine bedel..
pamuk yavrularını koruma derdinde..
dişlerini gösteriyor bekçiye...ben biraz geride...
ne de olsa doğaya çok yakın değilim..
dokuz bebeği nasıl besler bu pamuk...
çok zorlanır, yemeği hazır sunmak gerek........
biraz uzağına konteynıra yakın koyuyorum....
bir sabah bakıyorum ki;
pamuk bebeklerini tek tek kovuktan çıkarmış..
sunuyor, ağzıyla getiriyor...
paylaşmayı kendisi istiyor..
mutluluk dediğin ne! ? ....
işte bizim hikayemiz böyle...
böyle kuruldu dostluğumuz...
vefasız değil ama..
şimdi ise kimbilir nerede..

I Can....