Adı Mülteci Şiiri - Fırat Erdoğan

Dağılmış bedenler,
Yıkılmış evler
Ve sağa sola savruk ölüler.
Sahne aynen bu….

Rahat kanepemde otururken
Orda kapkara bulutlarla kaplı
Gökyüzü altında
Mavi düşler kuran
Çocukları izledim.

Ufacık bedenlerde
Saklanmış kocaman gözlerde
Korkunun en saf halini gördüm

Kısalan gölgelerle sızlıyorken
Hür vicdanlar,
Birileri hala vazgeçmedi
Ortadoğu Kasabı olmaktan.

Yıkıntılar arasında
Ömrü harap
Yaşamı çalınmış insanlar
Hepsi feryat,figan.
Yetmiyor hiçbiri,
Dinmiyor acı,
Dönmüyor giden.

Ağlarken toprak
Evren suskun dinledi
Bir halkın yok edilişini.
Ne bir ses
Ne bir soluk.

Herkesin kafasında aynı soru:
“Ne zaman bitecek bu vahşet..? ”
Ama gel gör ki
Kıpırdayan ne bir el
Ne bir parmak…

Bedeninde vicdan taşımayanlarla gelen
Savaş ve ölüm
Evinde oyuncaklarıyla oynayan çocuğu
Yurdundan etti.
O çocuk
Şimdi ülkemde
Ve adı
MÜLTECİ.