Bir kadın gördüm adı Kostantinopolis'ti
Oturmuş İstanbul Boğazına nazlı nazlı
Dayamış sırtını Karadeniz'e şuh bakışlı
Sağ ayağı Avrupa sol ayağı Anadolu
Saçlarını dağıtmış omuzlarından aşağı
Bir ucu Marmara diğer ucu Karadeniz
Eteklerini açmış sabah rüzgarına
Bir ucu Gebze diğer ucu Çatalca
Bir kadın gördüm adı Kostantinopolis'ti
Dudakları kiraz rengi gözleri deniz mavisi
Sinesinde barındırır bir tarafında
Sultan Ahmet diğeri Ayasofya Camii
Bir kadın gördüm adı Kostantinopolis'ti
Gözleri deniz mavisi,dudakları pembe pembe
Bir adı Üsküdar diğer adı Dolmabahçe
Gözyaşlarını akıtıyordu Ortaköy ve Çamlıca
Tarihi yok edilen Marmara'ya ağlıyordu
Bir kadın gördüm gözleri kömür karası
Sinesine oturtmuş adaları sanki inci tanesi
Güzel yüzünde fırtınalar esiyordu
Çok dokunaklıydı hali İstanbul'a ağlıyordu
Bir kadın gördüm dudakları kan kırmızısı
Gözleri karanlıktı bakıp görmüyordu Marmara'yı
Hep Maltepe Sahili'ne bakıyor ve ağlıyordu
Bir kadın gördüm dünyanın yedi harikasıydı
İstanbul Boğazı'nın iki yakasında yaşıyordu
İçi boşaltılmış,rengi solmuş güzelliği yok olmuş
Vücudunda devedikeni gibi yapılar yükseliyordu
Bir kadın gördüm,boyu sanki selviye benzer
Dudakları alev alev gözleri sanki deniz mavisi
Aşıklar ona bakarak şiirler yazarlardı evelinden
Kalamış'tan Göksu'dan nağmeler yükselirdi onun adına
Bir kadın gördüm adı Kostantinopolis'ti
Güzelliği dilden dile destan olmuştu
En güzel koyları aşıklara mesken olmuştu
Kadir kıymet bilmeyenlerin elinde perişan olmuştu
Ben bugün bir kadın gördüm adı Kostantinopolis'ti
Bitap harap düşmüştü insanlardan feryat ediyordu
Güzelim adalar ve sahiller yok olmuş yanakları çökmüştü
Güzel lehçesiyle İstanbul Türkçesi bakımsızlıktan bozulmuştu
Ben bugün İstanbul Boğazı'nda Kostantinopolis'i gördüm
Dünyanın en güzel kadınlarına aday bir kadın gördüm
Hali perişan,tarihi şanı bitirilen kendi tüketilen bir İstanbul
Artık dünyanın yedi harikası olmayan çehresi tabii olmayan bir şehir.
6 Aralık 2018 Almanya
Hayriye AygülKayıt Tarihi : 12.9.2017 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yarım asırdır Avrupa'da yaşıyorum,izine geldiğim ilk kent dünyalar güzeli İstanbul olurdu.Her yıl geldiğimde yeşilin tükendiği betonun kente gri bir renk verdiğini görerek isyan ediyordum bu gördüklerime,''Adı Kostantinopolis'ti '' şiirini o isyanlardaki duygularla kaleme aldım.Umarım etkili olmuştur. İstanbul tabii ki dünyanın en büyük şehirlerinden bir tanesidir.Göç ve gecekondularla yanlış yapılanma şehri yaşanmaz bir hale getirdi.Deniz kıyıları tamamen kıyıma uğradı,plajların yerini betonlaşma aldı.Bir zamanlar deniz sefası olan nadide semtler artık ilgi dışında kaldı.Gökdelenler dikilirken,yeşil alanlar yok oldu.Yanlış yerleşim ve gettolaşma yüzünden İstanbul Türkçesi bozuldu,kibar beyler,nazik hanımlar yok oldular.Yanlış planlama yüzünden yedi tepe değil,yetmiş tepeye yayıldı.şehir gelişirken tarihi dokusu bozulmadan büyüyebilirdi.İstanbul Boğazı binalarla dolup taştı.Kaldırımlar yüksek,engellilere olanaklar ve yerde yok.Çok taşıt yüzünden sokakların dokusu bozuldu.Sahile dikilen yüksek binalar yüzünden artık adalar geceleri izlenmiyor.Şiirim bir çığlıktır,bozulan bir değerin ağıtıdır.İstanbul çığlık atıyor ama,rant peşinden koşanlar kulaklarını tıkamışlar halkın sesini duymuyorlar.Yazık çok yazık,bitirdiler yeşili,sahili ve havayı bitirdiler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!