Adı Depremdi Şiiri - Adem Özdemir 5

Önce bir sallantı,
Sonra bir ses geldi,
Yıkılan duvarlar,
Üstüme devrildi.
Bir el tuttu beni, annemdi.
Seslendim, hiç ses vermedi.

Karanlıktı çok karanlık.
Toz, duman ve soğuk.
Bedenimi kımıldattım bir aralık,
Kaldım hissiz ve donuk.
Ne kadar süre geçti bilmiyordum,
Ama geleceklerdi biliyordum.
O sesi duymak için bekliyordum.
Nefesim kesiliyordu ölüyordum.

Gözlerim kararıyordu,
Ellerim uyuşuyordu,
Bedenim hareketsiz,
Aklım karışıyordu.
İşte o an.. bir şey oldu.
Uzaklardan bir ses duydum.
Sesimi duyan var mı?
Gözlerimi açtım,
Biraz cesaret aldım.
Sesim yettiğince bağırdım.
Buradayım yardım edin dedim.
Biliyordum geleceklerdi.
Bir ışık karanlığı deldi.
Bir ses geldik, biz geldik dedi.
Annem dedim.
Merak etme dedi.
Üstümdeki yığınları aldı.
Bedenimi kaldırıp çıkardı.

Bilmiyorum ne kadar zamandı.
40 saniye mi, sanki 40 saatti.
Her şeyi yıktı dağıttı,
Adı depremdi,
Elden ne gelirdi.
Adı depremdi,
Yıkıp geçerdi.

Adem ÖZDEMİR