Adı Biz Şiiri - Miray Seyyar

caddelerinde yürünmüş kalabalık şehrin sokakları boştu oysa

içinde bir demet senle bir tutam ben vardım
şehir tutundu
yağmur başladı birden bitmek bilmeyen
bütün mesele buydu
ateşi harlı ocakta dipte zifirdim, yanımda sen yanmayı bekleyen
ocakta tüten dumandık
nihayet karıştık birbirimize
zamanın ötesinde bir yerdi her neresiydi ise
kırk yılda bir de gelse böylesi gelmezdi
akan her damlada ıslandık
bulaştık birbirimize
her nefeste
kapkaraydı derim, tortulaşmış
kollarımda sen gibi kadın berceste
tutundu şehir
bütün mesele buydu
kapkaraydı bu oda, dapdardı
içinde bir avuç senle bir testi ben vardım
buram buram sen kokuyordu oda
usulca süzülüp aralarından karıştım sana
ulaştım diplerine, köklerine
sözün yankılanıyor sesinde sevginin
daha önce verilmemiş böylesi
ki nafile
ne yapmasam da tutamam artık
nasıl düzelir dalından kopan gülün dengesi
ne bulutlar dağılır kararan
ne içim geçer içinden
ne için
ne saatler durur artık
ne zaman bekler
sana gelebilmem için