Yine onu andı titrek yüreğim
Dili damağına yapışmıştı yavrucağın
Dudakları patlak
Gözleri çakmak çakmaktı
Zifiri karanlıktı baktığı her yer
Tek ışığı aydandı
Sıkı sıkı sarıldı annesinin göğsüne
Bir gürültü koptu sessizliğin bağrından
Bir canavar yaklaştı Yunan kıyılarından
Üstüne üstüne geliyordu canavarın ışığı
Bir bottan ibaretti yavrucağın beşiği
Sallandı da sallandı
Botu hedef aldı canavarın dişleri
Soğuk sulara gömüldü patlak dudaklar
Ciğerleriyle içti tuzlu suları
Morardı o kiraz dudakları
Sarardı elma yanakları
Son nefesinde yukarı itekledi onu annesi
Sulara gömüldü insanlığın āyīnesi
Yemeye kıyamadı vahşi balıklar
Sardı sarmaladı yelkenli yakamozlar
Dalgalara yaslandı narin bedeni
Sürüklendi sürüklendi
Sahile vurdu
Altına serildi kumdan seccade
Yüzü koyun uzandı
Secdeye kapandı
Yürekler yandı
Onun adı var ya
Aylandı...
Kayıt Tarihi : 12.10.2022 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Daha başlamadan biten,
Daha gülmeden ağlamayı öğrenenleri,
Acıkmadan,
Susamadan,
"Anne, anne" diyerek isteğini,
Nazını bilemeden, diyemeden gidenleri!
Ne kadar zalim şu insan!
Ne kadar da "makine!"
Robot!
Emir kulu!
Diyecek ne var?
Bir çocuğun başını okşamayı beceremiyorsa insan,
İnsan mı yani!
Dellenme gelde...
Tebrikler şiire Bülent Bey, Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (1)