sen ne istiyorsun benden çocuğum
var da vermiyormuyum sanki
sen böyle karşımda boynu bükük
mahsun
ağladıkça istedikçe
ben kahroluyorum inan ki
baba ocağında ana kucağında
ben de senin gibi büyüdüm
üç beş zeytinle kahvaltı
yavan bulgur pilavıyla
akşam yemeğinde karın doyurdum
bayramlarda bile giyemedim
renk renk basma fistanlar
takamadım ayağıma
yeni lastik pabuçlar
sen üzülüp ağlama
sitemler edip de bana yalvarma
bunu da adetlerden say
babadan dededen kalma
Kayıt Tarihi : 26.12.2005 11:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Kanamalı ciğerimin,
İçime akan ırmakların, gelmişimin geçmişimin ve bugünümün ortak yürek sesi; toparlayıp bütünleyerek sevgi tohumlarıyla, üreten kalemi olmuşsunuz” desem, mübalağa etmiş olmam değil mi?
Bir yorumunuzda adeta -koza misali- kendinize kabuk örerek, iç dünyanızda kendinizle dost, kendinizle başbaşa kaldığınızı çağrıştıran; dışarda olagelen etkinlik vb. oluşumlara katılmadığınızı ifade eden söylemlerinizi okumuş; -çok uzaklarda, yüzyüze gelmeksizin ve çok fazla tanımaksızın- bir çok konuda ne kadar benzeştiğimizi ve hatta örtüşen yaşam ve değer anlayışımızı görerek sizi bir başka sevmiş, bir başka saygı duymuş; aslında hiç de uzaklarda ve yabancı olmadığımızı, özümde dostluk gülü olarak yeşerdiğinizi ve hatta daima yeşereceğinizi bütün içtenliğimle dile getirmek istemiştim...
Lütfen! Antalya çok uzak değil. Ve bu Refika' nın dost yüreği de...
Daima sevgim ve saygımla dost yürek, can bacım...
selamet.Yolunuz bahtınız açık olma dileğiyle.
Kul Damad
harika bir şiir daha ustamdan.........
saygılar
TÜM YORUMLAR (9)