Ademloh (adamlık) Şiiri - Yunus Öndoğan

Adem gibi ademlere selam olsun.
Ademloğıni kaybedene yazohler olsun.
Ariyen mevlasını de belasını de bulsun.
Dünya onun peşinden koşenlerın olsun.

Zatan bu dünyanın çivisi cıhmiş,
Dostloh, arkadaşloh heç kalmemiş.
Her teref menfaat, çıhar dolmiş.
Eski dostlohler hep yalan olmiş.

Nerde eskinin o güzel ademleri?
Şenloh ederdile hep alemleri.
Şimdikiler heppi olmiş naylondan
Sevgi, saygi olmiş yalandan.

Ele qeyim insanlar gelip geçtile.
Ezlerine hep insanloği seçtile.
Şimdi cebinde bi kıttım pare gören,
Bir de hasbelkader bi makame oturen,
Hınço'nun hençeri gibi dij ede ezıni.
Diye zatan menem men.
Şirin ede ezıni.

Diplomedan, paredan ademloh olmez.
Her adem gördoğın, adem yerıne konmez.
Buldunse adem gibi ademi, get otur yanıne,
Hama ez canın kurban et onun canıne.

Ademloh nesip olmez her kule.
Adem olendan çıhılır her yole.
Çekinmedan girilir onle kolkole.
Gerek ki insan her şeyden önce,
Ademloği öğrene, adem ole!

Oğul! Ohi büyük adem ol diyesen.
Bılmedan büyük lokme yiyesen.
Ohumahtan adem olınmez.
Mektep de bu cevher bulunmez.

Adem gibi ademe bin selam ederem.
Onun yolunde ezımi paspas ederem.
Gel dise iki elim kande olse giderem.
Ezımı onun yolunde kurban ederem.