Abdurrahim Karakoç Üstadın Vasiyet Şiiri ...

Vasiyetin baş ve göz üstüne
Allah'ın rahmeti olsun üstüne
Sen huzur içinde uyu, yat
Öğütlerin bize rehberdir üstad...

Düşsek de ateşten bir derde
Vasiyetine uyduk her yerde
Senin gibi dertli insanlar nerede?
Hasret kaldık kalemine üstad.

Gönlü güzel olana bitmez özlemim
Bunlar benim tecrübem, gözlemim
Bu dizeler nacizane benim sitemim
Devran işte böyle dönüyor üstad.

Milletin başına çorap örenin
Yoksulu hor ve hakir görenin
İnsanı insandan ayırıp bölenin
Yaz baharı hiç bitmiyor üstad.

Devletin malı deniz diyenin
Helali atıp haram yiyenin
Her gün bir maske giyenin
Bir türlü sonu gelmiyor üstad.

Kendinden zayıfları ezenin
Kırıta kırıta yolda gezenin
Boş konuşan fos gevezenin
Havasından geçilmiyor üstad.

Türlü türlü dolaplar çevirenin
İnsanlığı yıkıp yere devirenin
Mukaddesat üstünde tepinenin
Tükürülecek yeri kalmadı üstad.

Kula kulluk yaparak tapanın
Nefsini Lat ve Uzza yapanın
Sıratı mustakimden sapanın
Dili vahdet içi kesret üstad.

Hak yiyerek, hak çalanın
Başkasının vebalini alanın
Doğrudan hızlı yayılan yalanın
Modası hiç geçmiyor üstad.

Manasız ve fensiz alimin
Zulüm ile yürüyen zalimin
Fikirsiz ve zikirsiz cahilin
Ettiğini gavur edemez üstad.

Her devrin yalakası adamın
Taklitçi mösyö ve madamın
İlimsiz, hikmetsiz nadanın
Kıymeti hala revaçta üstad...