Âdem baba ile Havva ananın çocuklarıyız.
Biraz bencil, biraz geçimsiz, biraz haşarıyız... (mı?)
Tozlaşmışız bitkiler, çiçekler gibi!
Her birimiz bir yana savrulmuşuz.
Yağan yağmurlar, akan seller,
Çakan şimşekler, düşen çığlarla,
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Her felaketten zenginler türetmişiz,
Köylü her ülkede köylü kalmış
Garip her yerde garip yine de...
Yılmaz kardeşim ne güzel anlatmışsın insanlığın ayıplarını, yüzkarasını ve kurtlar sofrasını.Çok güzel bir şiir kutlarım
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta