Adem Tetik Şiirleri - Şair Adem Tetik

Ben bir denizim ey sevgili
Hani sen benim rüzgarımdın yön ver hadi
İsterse dalgalandıran yada akıntılar yaratmaya çalışan
Rüzgardır denizi öyle hırçınlaştıran

Ben alışkınım içimde ki kasırgalara

Sende benim kadar seveseydin eğer
Yolar yıllar ayıra bilirmiydi bizi
Korkum olmazdı benim ölümden yana
Yeterki gerçekçi sevseydin beni

Yoluna canımı adayacaktım

Oysa bir adım uzaktaydın yada bir asır
Çelişkiler içindeydim anlayamıyordum seni
O kadar yakın gibiyken bir asırlık yolda gibiydim sana
Ben gelmek istiyordum sen dur diyordun
Yada sen gel diyordun ben anlayamıyordum

Halinden belli anam kırılmış kalem
Doğduğum günelere isyanım senden
Umuda yolçuluk yapmak isterken
Görüyorum anam senden de kırılmış kalem

Yıkıla yıkıla geldim yaşıma

Güller içinde yaralarım sakladım
Kuma kömüldüm ben bataklığa batmadım
Efkarlanıpta dertlerinden kafamı dağıtmadım
Şimdi uzakta olsamda yar bilki seni unutmadım

Şimdi gurbet ellerin savrulup duruyorum

Senden ayrı zamanlar da sayki ben hiç yaşamadım
Sayki benim doğum günüm olsun
Seni ilk gördüğüm ilk elini tuttuğum zaman
Ama ne olur yargılama beni geçmişimle
Onların hepsi gömülde artık mazide

Hep ben ağlayacak değilim elbet
Bir gün benim için de ağlayan olur
Yüreğinde hasreti sevgisi ile
Ardımdan iki damla göz yaşı döken de bulunur....

Kim bilir çooook uzakta küçük bir şehirde

Bıktım artık yaşamaktan
Allahım alsana canımı
Zor geliyor artık yaşamak
Allahım alsana canımı

İnsanların nankör olmuş

Sen değilsin beni böyle ağlatan ey yar
Sanma ki sanadır gözümden akan bu yaşlar
Ben yılardır gülmeyi unutan bu talihime ağlarım
Her gece her saat gizli gizli gülmek bilmeyen talihime yanarım

Senden önce de bu gönül mutlu olamadı yar

Satır satır dize dize sana geliyorum ben her gece
Günler boyu değil canım belki senelerce
Yüreğimde taşıdım bu sevgiyi gizlice
Bekle artık geliyorum taşkın sel gibi delice

Boşalan bu kadehimi kırıp aterken