hani
pupa yelken açılırsın denizlere
denizin nerede bittiği
göğün nerede başladığı
bilinmez olur
karışır deniz mavisi-gök mavisi
dört
tam dört mevsim saydılar
hiç birini istemedim
ölümü getirip bıraktılar kucağıma
nefesimi tuttum nabzımı da
“ölmüşüm” diyemedim
İlktin:
ilklerin var olduğu bir âlemde,
ilk olma şerefine erişenlerden...
ilk girenin ilk çıkma gibi bir riski olmasına rağmen
ilk ilktir diyorum
evet evet
Ay gelmeden gün gelmez
Gün gelmeden yâr gelmez
Gel deyince gelecek
Sanısın; amma gelmez.
Çiçekler sevgi ister
rüzgârlar da dellenir
bahta karşı
uzaklar ufuklaşır, ufuklar uzaklaşır.
gün gelir,
tutacaksındır hani!
o kadar da yakınlaşır...
Bu işi bu kadar uzatma
Gel artık! Birleşelim.
Sevginin ticareti yapılmaz amma
Biz yine de şirketleşelim.
Ortaklaşa büyütelim sermayemizi
Yaşam dolu yıllarım geldi de geçti
Ömrümün her baharı uhdeyle geçti
Umutsuz gönlümden son bir arzu esti
Sonbahara sarıldım, yanımdan geçti.
Tek maziyle yaşayan ben miyim söyle?
Barış için çıktık yola
Gül kokulu çelenklerle
Ufkumuzda güneş coşkusu
Gönlümüzde umut
Yitirdiklerimize bir karanfil düştü.
Kıp kıp eden yıldızlara bakarken
Gönlümden bir parça koptu kopuyor.
Ol sevdaya tek parantez açarken
Sen nerdesin? Diye gönlüm soruyor.
Gül dalında güzel imiş bilirken
kırk yıl geçsen vefadan
kurtulabilir misin cefadan
ey vefanın kadrini bilmeyen sefa!
istanbul o eski istanbul
vefa o eski vefa
sen o eski sen misin?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!