Âdem Selçuk Şiirleri - Şair Âdem Selçuk

çam ağacını bilirsin
çınarı da
eh! biraz da söğüt ağacını;
yollarda gördün onları
ara sıra parklarda...
ne güzelim ağaçlar var daha bir bilsen!

Islak akşamlarda yalnızlığım ağlar
Tarifsiz düşler sarmalar beni
Uzayıp giden kaldırımlarda geçmişim
Çiğneyen de çiğnenen de benmişim.

Katmerli kelimeler dolanır dilime

“ne sağımız ne solumuz dava değil
çöl ortasında bir serap vaha değil
ne sarık ne cübbe amaç değil
adalet bizim davamız taksim’e camii değil! ”
diyenleri de gördük elhamdülillah

ayrılığın böylesini istemedim
aslında
böyle olması da gerekmezdi;
şayet,
gerekenleri yapabilseydik.
ne bileyim işte!

Uçurtmalar uçuşurdu başımızda

Mavi göklerin derinliklerinde nazlı

Şarkılar mırıldanırdı çocuklar

ben en çok sevdayı sevdim
uzun uzun, gece gece
sarındım
gün geldi ağladım
iç geçire geçire

bu asaletli şehirde
seni sevdim.
herkes asaletli bu şehirde
ben asaletsizim.

Bilemezsin,

Bilemezsin çektiğimi.

Sevgi pınarından neler içtiğimi.

sevdaya dâhil kurulan divan/
dan çıkıp biri o an
dedi attilâ - yutkunarak zorbelâ -
toptan başın eğdi inan

elbette ayrılık sevdaya dâhil

bir düş gibiydin

gözlerine dalıp gittiğim

bir kucak sevgiyle bittiğim…zamanlar