Özü birdir İncil ile Kuran’ın
Hakka varmak iç yüzüdür davanın
Davası bir Muhammet’le İsa’nı
Dört kitabın dördü haktır inanın.
Hakka varır bütün yolların
Kah güldüm,kah ağladım,
Kah gezdim,diyar diyar
Sanma sevenler mesut,
Sevilenler bahtiyar.
Hep yıllarla dalaştım,
Kafa tuttum kadere.
Yiğitliğin nesli bitmiş bu çağda,
Bir çoğu dalkavuk puşt ve yalaka.
Hırsızlar bey olmuş soyguncu baba.
Bilmem ne demeli kahpe zamana.
Dürüstlük mertlik zaten arama.
Senden doğar ilim,irfan,adalet
Senden başlar uygarlık,medeniyet
Seninle yücelir çağdaş bir devlet
Senin değerine paha biçilmez.
Sen ilahsın vardır sende keramet
Görüşçümden haber aldım dışarıda,
Buram buram bahar kokar karakız.
Yeşillenmiş kar erimiş dağlarda,
Kardelenler çiçek açmış karakız
Bizim dere ilk baharda bulanır,
Neden dar geliyor güzelim dünya
Nedir senlik,benlik bitmeyen dava
Babamız Ademdir annemiz Havva
Gelin yaşayalım kardeş kardeşe
Bir dünya kuralım verip el ele
Bana öyle bakma gülüm
Öyle tuhaf,öyle bencil
Ben sana insanca bakarım
Ben bilmem
Gece kulübü,bar,diskotek
Şampanya değil,toprak kokarım
Ben yaşlı bir gürgen ağacıyım yol kenarında.
İnsanlar serinlenir dallarımın altında.
Bazen bir damla suyum,soğuk pınarlarında.
Bazen bir sevdayım,
Alev alev yanan aşıkların bağrında.
Bazen bir şiirim,
Es ey deli rüzgar ta uzaklardan
Kardeniz’den bir haber getir
Özlemi çığ gibi büyür içimde
Biraz hafiflesin bir selam getir.
Nice gurbet gezdim gençlik cağımda
Aldım selamını geldi mektubun,
Başımın üstünde yerin var kardaş.
Bir şaraba benzer dostluk dediğin,
Yıllandıkça artar değeri kardaş.
Hamd olsun iyiyim beni sorarsan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!