Ben ben deme
İbliste yok oldu bende
Benlik yakıcı bir ateştir
Beni kaldırki görüşelim RAB bimde
Nefis ben demeyi sever
Ben çok sevdim
İnanmayı iman etmeyi
Namazı orucu terketmemeyi
Yolda birine selam vermeyi
Kuşların çocukların sesini
Şelaleden akan suyun sesini
Sen ne bilmişsin ana baba acısını
Gelmiyecek olan bu günün yarınını
Kim dindirir kalanın kimsesiz yanını
Acılarımla beni bırak git dostum
Ölen ölür kalan kalırda
Kayalardan yaşlar boşanırken
Senden bir damla bile çıkmıyor.
Bu ayrılığa demek sevinen sen
Dudağından bir kelam bile çıkmıyor.
Taştanda taşlaşan yürek senin
Ben kitap okurken.
Kitapta sanki beni okuyor.
Ben ondan bir şeyler isterken.
Oda cömertce herşeyini sunuyor.
Bir iki gün uzak olsam okumasam.
Bin ahım olsada
Ah etmem kimseye
Bir can düşmüşse dara
Minder serem can diye
Bin damla göz yaşım olsada
Dağların dumanı var
Sürüklenir ordan oraya
Götürün beni dumanlar
Medinede yarim var
Bırakın beni ravzaya
Bir aşkki dağı deldiren
Bir aşkki çölde delirten
Bir aşkki canından geçirten
Bir aşkki ah çektiren
Bir aşkki eşi benzeri görülmeyen
Aşkların en üstünü ki sahibini bilen
Gecenin bir yarısı kalkıyorum.
Etrafım sessiz sakin.
Gürültü yok patırtı yok.Dünya maişeti derdi yok
Nerden gelip nereye gidiyorsun sorularına kafa yormak yok
İstemeden bir gönül kırmadan.
Dedi kodu yapacak illetinin muhatabı olmadan
Çarşaf üstünde bir nokta
İki kelam bilen olmuş softa
Kelama başlar dedem hacı hoca
Kendisi boş teneke tangada tunga
Kelam cedelinde üste durmaya calışır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!