Adem Efendi Şiiri - Dilaver Zülfikar Demir

Bir umutla çıkıp geldi İstanbul’a
Akşama kadar çuval taşırdı sırtında
Namusu Ekber sığınırdı Allah’a
Dün Memleketine göç etti Adem Efendi

Bir trafik kazası geldi başına
Kolunu kaybetti genç yaşında
Kaldı iki kızı bir hayırsız oğluna
Dün memleketine göç etti Adem Efendi

Doksan kiloluk çuvallara bana mısın demiyordu
Artık kendi ihtiyaçlarını bile karşılıyamıyordu
Evini ve arabasını sahibinden ilana koydu
Dün memleketine göç etti Adem Efendi

Parasını bitince kaldı çocuklarının umuduna
Bir oğlu var, bir kere bakmaz babasının suratına
Kızlarının biri ele destan oldu diğeri evlendi boşandı
Dün memleketine göç etti Adem Efendi

İstanbul her şeyini aldı, yapa yalnız kaldı
En son ev sahibi mahkemeyle sokağa attı
Ne kızları ne de hayırsız oğlu ona sahip çıktı
Dün memleketine göç etti Adem Efendi.

Gelir otururdu bizim çay ocağında
“Oğul” derdi gözyaşları yanaklarında
Kolsuz kanatsız kaldı dünya sınavında
Dün memleketine göç etti Adem Efendi