Adem Durmazer Şiirleri - Şair Adem Durmazer

Dört duvar arasında özgürlüğü soluyorum
Hasrete yenik düşüp saçlarımı yoluyorum
Boğazım düğümleniyor çığ gibi doluyorum
İçten içe ağlamayı öğreniyorum burada

Ekmeğimle suyum zehir gibi yutamıyorum

Koskoca deryada
Bir dal parçasıyım
Yaprak çıkarmayan
Çiçek açamayan
Koku saçamayan
Kupkuru anlamsız

Bir gün bile doya doya gülemedim
Ah ile vah ile gelip geçti ömrüm
Dilediğim gibi bir hayat süremedim
Ah ile vah ile gelip geçti ömrüm

Karlar yağdı güvendiğim dağlara

Ah İstanbul görmesem başkaydı kalbimdeki yerin
Beni can evimden vurdun çaresiz dertlere iterek
Gözümden düştün artık beş para etmez değerin
Beni can evimden vurdun çaresiz dertlere iterek

Sevgimi hevesimi acımadan kursağıma tıkarak

Alın yazısı deyip geçme,
Kaderine yön veren sensin.
Açma kapını her derde,
Bir de mutlu olmayı dene.
Bunca yıl ağladın,
Silenmi oldu gözlerindeki yaşı.

Ana kucağından asker ocağına
İki ayrı dünya
İki ayrı alem
Hedef olmuşuz hasretin bıçağına
Fermanı yazan kara bir kalem
Bayram haram

Bu ne büyük nefret bu ne büyük kin.
Hangi canlıya zararı dokunmuş İslamiyet’in.
Kaderiyle oynuyorsunuz bu yüce milletin.
Aklımızı başımıza alalım bu vatan hepimizin.

Bir taraf davul olmuş bir taraf tokmak çalan kim.

Kısacık saçların.
Dökülmüş alnından.
Yumuşacık ellerin.
Yüzün beyaz kardan.
Okyonuslar kadar derin.
Anlamlı bakan gözlerin.

Seni canım gibi canım gibi sevdiğimi,
Gözlerim anlatsın sana ben anlatamam.
Sana ne çok ne çok değer verdiğimi,
Sözlerim anlatsın sana ben anlatamam.

Gece gündüz yanımda içimde olduğunu.

Koluma taktım hanımı
Eline verdim cüzdanımı
Yolda ne çektiyse canımı
Alıyor Allah razı olsun

Evde patron işte patron