Bomboş bir sahildeyim
dalgalarının getirdiği soğuk bir rüzgar vuruyor yanaklarıma
Ağaçların uğultusu kulaklarımda
Aldığım nefes üşüyor
Adımlarım, yorgun ve yavaş
Dudaklarım kurumuş
Ne baharım ne güz
Ne yokuşum ne düz
Bir Arafta kalmışım
Ne geceyim ne gündüz
Ne zümrütüm ne cevher
Ne sanatım ne eser
Garip bir hüzün var gecede
Rüzgar üşümüş ve sert
Ağaçlar sarhoş olmuş
Deniz kararsız
Yıldızlar keyifsiz
Ay küsmüş herkese,
Yağmur vardı dün gece
Uzun bir ardan sonra yağdı, delice
İzledim, uyumadım
Elimdeki şarabı yudumlarken saatlerce
Seni düşündüm
Sen Çözülmemiş bir bilmece
Eski bir ağacın dibine çökmüş
Yağmur tanelerine bakarken,
Seni düşünüyorum
Gözyaşlarıma karışırken yağmur
Sensizliğin ne zor olduğunu
İliklerime kadar hissediyorum
Gökyüzü gri
Öfke kusuyor adeta üzerimize
Yıldırımlar sanki kristalden bir avize
Bulutlar içinde ne varsa döküyor hınçla
Uçuruyor her şeyi görünmez devasa bir yelpaze
Engelliyim ben
Ayaklarım yürümez
Ellerim tutmaz
Görmez gözüm.
Ama kalbimle yürürüm hatta koşarak.
Kalbimle tutar, kalbimle görürüm.
Annem, babam ve mutlu olduğum günleri yaşıyorum
Çocukluğumun geçtiği o eski evdeki huzuru içime çekiyorum, özlemle
Evimizin bahçesindeki telefon kablosundan salıncakta sallanıyorum
Sallanıyorum
Sallanıyorum, sarsıcı bir sallanma bu
Yatağımın içinde bir kâbusa uyanıyorum
Ruhum solmuş bir gül
Ne ateş kalmış ne duman ne de kül
Bembeyaz bulutların söylediği hüzünlü bir şarkısın
Mevsim sonbahar aylardan eylül
Ağaçlar gibiyim artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!