Böyle kurmuş bu düzeni kuran
Kimi para verir bedelli kimi kan
Sorsan herkes vatansever herkes müslüman
Şehitler hep fakirdir hep gariban
Adem Canözer
Deniz kıyısında nemli bir banka oturmuş ihtiyar bir gemiye bakıyorum.
Kim bilir ne umutlar taşıyordur o limandan bu limana
Ne hayaller kurulmuştur küf kokan kamaralarda
Ve ne şiirler yazılmıştır unutan sevgililere
Güneşin yaktığı, yağmurun ıslattığı güvertede ne voltalar atılmıştır.
Hey Kaptan
Güneşe aldanıp yeli görmezden gelme,
Yüzüne gülene kanıp herkese güvenme
Üzme kendini çocuk
Üzdürme
Gülüşünü yitirme
Soğuk bir İstanbul sabahı kırık bir banka oturmuş huzuru izliyorum,
Kar topu savaşı yapan aşıklar
Üşümüş elleri ile kardan adam yapan çocuklar,
Kursağını doldurmaya çalışan kargalar,
Umarsızca onlara saldıran kediler,
üşümüş rüzgar,
Hayat karanlıktan gelip, bilinmeze giden bir gemi.
Kadehinde ister viski olsun ister çayın demi.
İçini rahat tut arkadaş kimsenin hakkını yemediysen
ve yalanla doldurmadıysan heybeni.
Bugün yine sensiz bir güne başlamanın ızdırabındayım
Yataktan çıkmak bile zul geliyor
İçimde en ufak bir heyecan yok
Boş vermişim her şeyi, herkesi…
Her sabah, gülümseyerek baktığım aynaya bakmayalı aylar oldu
En son ne zaman ıslık çaldım hatırlamıyorum
Hüzünle arkadaş oldum
Sensizliğin acısı kavururken kalbimi
Bir vardım bir yoktum
Hasretin yakarken gövdemi
İçimdeki özlemi mısralara kustum
İhanet edenlerin en çok hissettiği şeydir korku.
Ve korkanların sesi yükselmeye başlamışsa
Yakındır kıyamet
Kar yağıyor
Gökten düşen minik taneler,
Islak, yumuşak, beyaz...
Üşüyoruz,
Çok uzaklarda artık yaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!