Adamlar Şiiri - Söğüt Gölgesi

Gel susalım, bir kere
Olan oldu, ne çare...
Hayattan ömür kadar
Her gelen geçip gider
Benden olsa, bir eve
Sabit duvar olurdum
Açılıp-kapanırlar
Kapı gibi adamlar...

Başkaydı o zamanlar
Meyve verirdi dallar
Topluca gelinirdi,
Meyveler derilirdi,
Bir zaman başım üstte
Kol-budak gerilirdi
Beni kesen baltanın
Sapı gibi adamlar

Ezelden böyle işte
Bir fark yok bu gidişte:
Köpek hep hırlayacak,
Öküz boynozlayacak
Bir tek kadrini bilip
Ocağı tuzlayacak
Kafamız sıkışınca
Yapı gibi adamlar