ADAM İLE ÇOCUK
Bir gün küçük bir çocuk, gördü adamın biri,
Patikleri minnacık, yüzü gözü dipdiri.
Eğildi adam aldı, çocuğu kucağına;
Küçücük bir busecik, kondurdu yanağına.
Çocuk birden ağladı, çığırtkan gibi bağırdı,
Adam çocuğa sarıldı, susması için yalvardı.
Aktı gözlerinden yaş, çocuğun boncuk boncuk,
Bir sebebi vardı ki; bağırıyor yavrucuk.
Adam çok sinirlendi, anlamadı çocuğu;
Kaldırdı yere vurdu, öldürdü yavrucuğu…
02 Mart 1991
Orhan ÇakayKayıt Tarihi : 10.4.2007 09:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukları anlayamayan, çocukların hatalarını ve isteklerini ikna yoluyla değil de. azar ve dayakla bastırmaya çalışan ebeveyn ve eğitimciler ilham kaynağım oldu.
![Orhan Çakay](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/10/adam-ile-cocuk.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)