Adam Şiiri - Değer Ulaş Turan

Adam
Fotoğraf gibi yaşadık,
Renkleri gün geçtikçe soldu ömrümüzün..
İlk anında bir heyecansa,
Sonunda bir yırtılıştı bütün bunlar..

Biz yorgun atlar gibiydik,
Büyük ovalarında hayatın...
Şahlanır gibi, tepe taklak yuvarlanışlar..
Biz büyük ovaların ölü atlarıyız artık..

Bir adanın iki yabancısıyız,
Sadece sen ve yalnızlığım yaşar...
Buluşmalar yoktur sahilinde,
Sen bir dağ ve ben okyanus serinliği..

İlkin ellerimi yalnız bıraktı hayat,
Sonra gözlerim sonsuzluğu buldu...
Bir adım daha geride umut,
Yol aldıktan çok sonra farkındayım her şeyin...

Buradan bakınca her şey gariptir,
Önemli olanı bakmasında,
Baktıkça düşer cümleler,
Çıkar ortaya kayıp kafiyeler.

Devamını sağladığım rüyaları
Ve sonra çocukları,
Ellerinde küçük sevinçleriyle,
Tek tek yazdım geçmişe...

Hırpalandığım düşlerimde,
Ben ayyaş bir sokak şövalyesi;
Savaşımın içinde,
Sen bir sokak kadını...

Ve bulamam tenini,
Ellerimi saklamıştım oysa...

Şimdi öyle bir adam düşün,
Çocuksu suretinde bir ihtiyarı
Ve cümlelerin anlamsız çığlıklarını...

Düşün,
Özlediği bir kadını yakarken
Adam, kendini yaktı kadınında...