Savaş Bitti Şiiri - Değer Ulaş Turan

Savaş bitti,
Gün gerçeğine döndü...
Şimdi kuru dallarında bomboş bir ülke
Sürülen onca yürek,
Yakıyor toprağı kendi cesetleriyle.
Talanlar bırakmış ardında zalimce
Terk edilmiş ütopyalar gibi...

Ve ütopyalar yaratır insanı,
Hayallerini bir namluda saklar,
Bulursa nişangâhını, affı yok.
Vurur alnın çatına insanlığın
Yüreğinde patlar kitle imhaları...
Bir alev gibi sarınca, yalnızlığı
Medeniyet olur
Barut kokan umutları...

Savaş biter bir gün,
Ellerinde kanla bir tarih kalır...
Yıkık kentler içinde,
Kaybolan umudun inleyen sesleri
Ve birde analar...

Uğurlar düştüğü yerde evlatlarını.
Elleriyle ektiği çiçekler gibi,
Kıyamaz koklamaya
İlk günkü gibi tazecik…
Sarıp sarmalayıp,
Toprağa verir elleriyle...

Savaş biter mi?
Bu zulüm,
Bu kin…
Bitmez mi artık içindeki arsız ve aç ölüm?
Hükmetmek sevdasıyla
Her fikrin sağılması.

Kim kalır artık geride?
Kana ve küle boğulmuş bir tarih.

Toprak ana,
Ve perişan tanrılarıyla
Paçavra olmuş kralları.
Ne yana gitsen ölüm
Can verir yeniden evlatlarına.
Yok etmesi için yeniden.

Ve kalan son tohumla,
Aç çocuklar düşer iklimlere...