Adalet Ölmüş... Şiiri - Mehmet Şahan

Yumurta doğuran tavuk misali,
Yaygara yapmakla üste çıkılmaz!
Düzme belgelerle devlet ricali,
Kolundan kapmakla derdest tıkılmaz!

Koyunlar ne anlar versen de arşı,
Bir yığın çakalla doluyor çarşı!
Donkişot misali rüzgâra karşı,
Tahtadan tokmakla kazık çakılmaz!

Yalanlar yığılıp geçmeden turu,
Karlar erimeden bitir parkuru…
Çok şükür Allah’a tuzumuz kuru,
Kurudan korkmakla yaşlar yakılmaz!

Yakın gel yanıma beni bir tanı,
Girip de kanıma olma şeytanı…
Çıkartıp üstünden eski mintanı,
Uzaktan parmakla isim takılmaz!

İmbiğine kadar eremiyorsan,
Öze göre karar veremiyorsan!
İşin aslı nedir? Göremiyorsan!
Kenardan kırmakla hükme bakılmaz!

Yalanı, yanlışı dolayıp dile
Kullandın hepsini kalmadı hile!
Zalimlerin gücü dağ olsa bile,
Sırtından vurmakla mazlum yıkılmaz!

Hainlik yok ise şahsın kanında,
Haksızlığa karşı olsun canında,
Yiğitçe saf tutar halkın yanında,
Erkekçe durmakla dertten sıkılmaz!

Şahan der, sanma ki “adalet” ölmüş,
Son gülen ilk değil, her vakit gülmüş!
Kahraman Milletim delalet olmuş,
Örümcek sarmakla yurttan bıkılmaz!