Adalet Şiiri - Cihat Adleyba

Hak dediğin aslında ana rahminde başlar.
Ne zaman ki bedende belirir gözler kaşlar.
''Hürriyet'' kavramında atılır, temel taşlar.
Artık ona dokunmak, en büyük ihanettir.
İhanetten de öte, bir nevi cinayettir.

Allah, kul hakkı yiyen, kullarını affetmez.
Adaletsizlik olur sanmayın, gücü yetmez.
İnsan, hayvana bile kasten haksızlık etmez.
Büyük balık, küçüğü hayvan olduğundan yer.
Korurdu benim gibi insan olsaydı eğer.

İnsan ne hak yemeli, ne de hak yedirmeli.
Tevessül edenlere, haddini bildirmeli.
İnsan dediğin bence, kendini sevdirmeli.
Ne iğneyi kendine, ne çuvaldızı ona.
Ne nalıncı keseri gibi kendine yona.

Güzele güzel de de, çirkin ise ses etme.
İnsanları kıracak bahse girme, bahsetme.
Haklı olduğun yerde, pasif kalma, pes etme.
Bilirsin çoğu zaman, hak verilmez alınır.
Arayamazsan, adın başka adla anılır.

Nasıl sevgiline hep şirin, nazik kibarsın.
Öyle bir insan ol ki, gören evliya sansın.
Öldüğünde cemaat, hayır duayla ansın.
Hür yaşa ve hür yaşat, hak hukukta adil ol.
Kıstasın sevap olsun, güler yüz, tatlı dil ol.