Adalet.. Şiiri - Hüseyin Demircan

farketmez ayranmış yahutta kola
içtiğin meşrubat sirke çıkmasın
ayrıca dikkat et gittiğin yola
sonun da onun uç şirke çıkmasın

edebin ile git oku mülkiye
bırakma işini şansa belkiye
şu dünya dar gelir kurda tilkiye
avcılar topluca kürke çıkmasın

vücudu yorma hep bazı beyni yor
o zaman bu kazan yine kaynıyor
bozuntuya verme iyi oynuyor
maymuna gerek yok sirke çıkmasın

çıkar desen bile çıkmaz izleri
zerafet bir sofra kırsan dizleri
iri iri açmış afgan gözleri
ardın da korkular burka çıkmasın

kötü yan dilnin dışa sarkması
pek ehven fiyata iti kırkması
her vakit kabildir ayak burkmasi
bastığın zeminden parke çıkmasın

geçen bozacıyı vurmuş şıracı
yarabbi tattırma böyle bir acı
ülke de adalet olmasın hacı
adamı keserler parka çıkmasın

kapatır yolunu çünkü niceler
adalet ile dil okur heceler
sokakta sabahlar kimi geceler
veyahut evine barka çıkmasın

mobese kayıtta girsen ladese
kadın elbet haklı kimdir o dese
kapını kırarak atar kodese
hele ki dayın yok arka çıkmasın

düne dek bahane edildi türban
giyersen kendine bıktırır urban
ramazan geçti bak önümüz kurban
bilenir bıçaklar çarka çıkmasın

akıyor çatılar ister süngeri
yetismez ülkede iyi dülgeri
iade edip ver çaycıya geri
aldığın bir dandik marka çıkmasın..