Ad-4 Şiiri - Ada Güner

Yüzünle günaydın dediğim günler doğmadı bir daha
Fotoğraftan ısıttı bir güneş içimi
Bundan sonra doğsa da önemi yok günün
Yeşerecek ne bir çiçek ne bir ot kaldı içimde
Betonla doldurdum taştan kalbimin çatlaklarını
Dönüp de hadsizce bir umut yeşerir diye
Kaldıramam içimde ölen bir umudu daha
Kalbimde çürümüş umut kokuları
Betonu kırıp geliyor burnuma
İçimdeki ateşin çıtırtısında kahvemi yudumlayarak
Okuyorum şiirlerimden gözlerini
Ve ısıtmaya çalışıyorum yüzünden mahrum kalan gözlerimi