Açlık Belası Şiiri - İskender Alper

Bıktım bu açlık belasından

Karnın guruldarken de uyunmaz ki birader

Bakkalın dolabından bir ekmek alsam

Mahalleden biri görse bana ne der?

Tek oda bir evde üçüncü çocuk doğdum

Doğarken anam ölünce babamı yasa boğdum

Ne yapsaydı gariban üç çocuk bir işsiz adam

Kırık dökük bir ev,yağmurda akan bir dam.

Ablam baktı bizlere, babam hep iş aradı

Akşam eve gelince ağzı şarap kokardı

Ne yapsın be birader parasızlık çok zor

Çocugun bir şey isteyip alamayınca adama kor.

Hep bir top isterdim bir de sarı lacivert forma

Ablam da bir bisiklet üstünde süslü korna

Çocukluk işte ekmek neyine yetmez

Sıcak bir ekmek olsa canım hiçbir şey çekmez.

Bak yine ekmek dedik açlık geldi aklıma

Ne güzel dertleşiyorduk şimdi oldu mu ama

Tamam şimdi gideceğim bakkalın dolabına

Birisi de görürse ne derse desin bana

İşte böyle başladı bu mapusluk günleri

Evde kalmış Perihan çagirmis polisleri

Hırsız var demiş bizim bakkalı soyuyor

Bilmiyor ki ekmekle aç karnım doyuyor

Hikayem bu arkadaş senin de başinı ağrıttım

Bundan böyle “hırsız” benim sabıka kaydım

Ne zaman fırından sıcak ekmek alırsan

Bir fakire ver bu hırsızı hatırlarsan.