Acıyı Tattıran Güll'e Şiiri - Ahmet Boz

Ağlamak istiyorum bahtsızlığıma.
Ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra.
Bir ruhun süzülüp çıkması gibi tenden,
Kavisler çizerek bir şeyler gidiyor benden
Bir şeyler gidiyor yangın yeri yüreğimden.
Bir şeyler kayıyor ellerimden sabun gibi.
Her giden bir deprem olup sarsıyor canevimi,
Bir yanardağ olup patlıyor beynimin merkezinde.
Ve paramparça oluyor hayal köşküm,
Viraneye dönüyor gözümde herşey.
Cam kırıkları savruluyor bedenime ince ince,
Kıvranıyorum sessizce…..

Ve sende gidiyorsun benden.
Ürkütülmüş kuşlar gibi gidiyorsun zamanın haritalarına.
Yola çıkan son gemi gibi süzülüyorsun duman duman.
Götürüyorsun yıkımdan artakalan ne varsa.
Söyle nasıl yaşarım karaya vurmuş bir balık gibi,
Nasıl taşırım sırtımda kamburlaşan bahtsızık dağlarını.
Kim çeker azı dişini sızılarımın,
Kim gömer beni bıraktığın enkazlara,
Kim akıtır toprağıma gözlerinin yaşını,
Ve kim diker başucuma garipliğin taşını.

Ey,düşler ülkesinin Güzeli!
Bir bilseydin senin için ne hayaller kurmuştum.
Birlikte öpüyorduk yalnızlığın alnından,
Birlikte tutunuyorduk hayatın en kırılgan dalına.
Kuşlar gibi birlikte uçuyorduk özgürce.
Geçiyorduk yalçın kayalıkları,
Aşıyorduk umutsuzluğun köpüren dalgalarını,
Konuyorduk masmavi sahillere.
Oltalar atıyorduk umuda.
Türküler savuruyorduk ıslak esintilere.
Ateşler yakıyorduk karartılmış düşlere.
Elele koşuşuyorduk günah görmemiş kumsallarda,
İzler bırakıyorduk nakkaşça desen desen.
Nefesin nefese dostluğunu yaşıyorduk bizbize,
Yaşıyorduk iki kişilik dünyamızda sessizce…
Birlikte düşüyorduk toprağın sımsıcak koynuna,
Ve birlikte uyanıyorduk sonsuzluğa ölüm uykularından.

Ey,akılsız aklımla oynaşan düşler
Ütopyalar üfleyip durmayın yüzüme
Avutmayın yalnızlığımı,avutmayın artık
Ben,kendim yalnızlığın ta kendisiyim
Ahmet BOZ
07.04.2008