Acıyan Yanıma Şiiri - Selçuk Düzenli

Yalnızlığın en dibine vurduğum zamanlardı.
Kuru bir sessizlikten başka bir şey değildi hayat..
Akrebin yelkovanı yakalama çabası kadar boştu her şey..
Sükûtu giydirdiğim her gece
Susmaların lehçesinde benden kalan bir ıssızlıktı sadece..
Yok değildin ama,
Varlığından bihaber yaşamanın
Kahırlarla ağıtlanmış ağıtlarıyla cinayetler işleyip,
Sen intiharları biriktiriyorum her gecenin sensizliğine..

Yalnızlığın en dibine vurduğum zamanlardı..
Sensiz geçilen her gecenin sonuna düşleri katleden
Sessiz ölümler düşüyordu..
Önü sonu sensizlik olan bir hayatta
Daha kaç yaşam düşerdiki eksikliği sen olan bu cana..
Söyle yâr
Ben aklımdaki düşüncelere adını ad yaparken ve
Ben seninle ölmeyi göze alırken,
Neydi seni böyle uzaklaştıran dilimdeki imlasızlığım..
Aşikar bir yara olup acıyan yanım mı olmaktı niyetin..
Gecenin sessizliğine kabus olup kalıyor yokluğun..

Yâr..
İsmin bir kere düştüya dilime
Ya sen gelmeliydin yada ben ölmeliydim
Adının duasındaki o son âminde..

Yalnızlığın en dibine vurduğum zamanlardı..
Zamanki hep aynı yaradan başka acılar peydahlıyordu sessizliğime..
Varsın olsun geleceksen ben seni o acılardan da dilenirim

Şimdi varlığından şüphesizken
Hiçbir ağıt ağırlamaz beni sensizliğimde yâr..
Seni bilmek kana kana seni yazmaktı her geceye
Adının duasıyla dillendirmekti susulmuş her harfi
Kopan her şeyi birbirine bağlamaktı seni bilmek..

Anlayamadın..
Adının dilime düştükçe anlam kazanan tek ad olduğunu
Seni,
İçimin acıyan yanındaki cinnetlerinden ç/alıp
Bir masal tadında yaşamak olduğunu anlayamadın…

FiRaRiAnK
(S.D)
09/03/12
03:15