Sen Yine de Gel Şiiri - Selçuk Düzenli

Varlığınla yoksun olduğun bir gece daha.senli kelimeler dolanıyor dilime.
Bunca suskunluğuma rağmen.Her lafın başı sen,her cümlenin başı senin adın...
...bir gizli özne...

gökyüzündeki yüzüne bakıyorum bana bakıyorsun gözlerin parlıyor kara gözlerin yıldız misali.
Karanlığımı dağıtıyor gözlerinden gelen ışık..puslarımı çözüyor şu kara soğuk gecemin..
güneş gibi doğuyorsun..
ısıtıyorsun..
Ve birden uyanıyorum..bağırarak titreyerek..
Gökyüzüne bakıyorum camları buz tutmuş odamın penceresinden..
Ne gökyüzünde yüzün nede o parlaklığıyla yıldız misali gözlerin var..
Alaca bir karanlık sahip gökyüzüne ne yüzün nede gözlerin..
Düşlerim bile pusu kurar olmuş düşlerime..D/üşüyorum yar..
Yüzümde yüzünden kalma hüzünlerle...
Söyle kimin gökyüzünde yüzün...
Söyle hangi gözlerde gözlerin...

Bilirim karanlığa çare yoktur ama sen yinede gel..gözlerinin ışığı yeter bana..
Gel ki karanlığımı dağıt ışık ol...gel ki özlemin vuslata döndürdüğü günler bitsin artık..
Gel ki bitsin aydınlığa hasret bu karanlık...