Acıyan İnsan Yanım Şiiri - Nazlı Arman

Kimsenin bilmeyeceği bir oyunda,oynacaktık aslında
Yazılmasaydı yazgılarımız
Ve kimsenin bilmediği figuranlar olacaktık
Zavallı yerkürenin, hayalet tiyatrolarında
Kızılca kıyametlerin koptuğu bu yerkürede
Yürekten indirilmiş sözler biriktirmek istiyorum
Ulaşamadığım İNSANLIĞI her düşündüğümde
Hiç yazılmamış kelimeler icat etmek istiyorum
Bir şiirin içinde,sadece sevgiye bandırılmış
Büyüteceğim hayaller istiyorum
Bütün çıkmaz sokakların, çıkılır olduğu
Tabelalar asmak istiyorum,iç şehrime
En çok da tek yönlere takılıyorum
Ve çok acıyorum yalnızlıklarına
Tek yönün dönülemezliği katran karası
Kavuşmaların vaat edildiği tüm buluşmalarda
Bütün öykülerin kahramanı olmayı isteyen ben
Tuhaftır ki kendi öykümü yazmayı beceremedim
Yüreğim sevmelere sabıkalıyken
Gönlüm boşluk zindanlarında çürümekteyken
Çoğul mutlulukların,Aşk'la dönen girdaplarında
Hücre cezası bitmemiş
Sahte sevdalarda sorgulamak istiyorum kendimi
Dirençlere asılan umutsuzluğum,
Can alıcı sorulara saklanır da çıkmayı beceremezdi kendi kabuğundan
Sürekli yakınarak, sürekli yoktan var oluşun
Rengini aramak istiyorum,değersiz ömür saraylarımızda
Oysa, yaşamın basit hileleri de vardır
Bir bakışta rafine olduğu için algılayamadığımız
En görkemli gerçeğe yakın olup,keşke’ler gibi ve
Onlara dokunmak istiyorum
Ve ben acımasız insanlıktan korkmuyorum
Kesilecek tüm cezaları istiyorum
Acıyan İNSAN yanıma