Acının Yangını Şiiri - Ali Güneş 2

Zaman geçerken aşınmaya başladım
Başım duman, mahvoldum bekledim
Seni anlatmaya kalemim yetmedi
İşinden oluş bir azraili kapıda bekledim
Zaten canımdan olmuşum, bedenim gitse ne değişir?
Senden olan her bir şeye açım
Üstüne basılan, günahı umursanmayan kırıntılarla yetiniyorum
Karnım çok aç ve ben açlıktan öleceğim
Bursa'nın her yanındaki anılarda söneceğim
Ağlar mıymış insan bir yerlerde çöküp?
Ağlamışım ben adımının geçtiği yerlerde çöküp
Üstüne üşüyüp sıyırmışım, ruhum yatalak bir hasta
Dedim doktora: "Nedir bunun ilacı?"
Dedi bana: "Her şeyin ilacı bırakmaktır zamana"
Zaman can yakar mı doktor?
Zaman eli tırpanlı bir şeytan, kaçmaksa zor
Beni yakaladı ve bağlı bir halde bıraktı
Hayata dair son umudum da boynumdan tavana asılı
Her bir dizeyi acıyla süsledim
Her acıyı içine atarak çıkardım yangın ve yandım
Artık yetti! Açtım ağzı yumdum gözü başladım anlatmaya
Kimileri faydalandı, kimileri attı bir kenara
Yardım eline el uzatmamak bize yakışmamakta
Şimdi geberdim ve içim dışıma çıkmakta
Sindim içime, dışarıdakiler beni aramakta..