Acı çağırırdı bizi
Pencereden evladına seslenen bir ana gibi
Koşardık şuursuzca eve
Dayardık başımızı dizlerine
Canımız yanardı, çıkmazdı sesimiz
Acı bize arkadaşmış, zamanla öğrendik
Biz sevmeyi de acıdan öğrendik
Her sevdamız onunla başlar ve onunla biterdi
Gölgemizin karanlığı, alınlarımızdaki terdi
Sevdaertesi günü, serimize dayanan serdi
Ve her daim, gözyaşlarımızı silen eldi
Kayıt Tarihi : 13.10.2014 19:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!